می روم در ایوان ، تا بپرسم از خود زنـــدگـــی یعنی چه؟

مادرم سینی چایی در دست گل لبخندی چید ، هدیه اش داد به من

خواهرم تکه نانی آورد ، آمد آنجا لب پاشویه نشست

پدرم دفتر شعری آورد، تکیه بر پشتی داد شعر زیبایی خواند ، و مرا برد ، به آرامش زیبای یقین : با خودم می گفتم

زنـــدگـــی ، راز بزرگی است که در ما جاریست

زنـــدگـــی فاصله آمدن و رفتن ماست رود دنیا جاریست

زنـــدگـــی ، آبتنی کردن در این رود است

وقت رفتن به همان عریانی ؛ که به هنگام ورود آمده ایم

دست ما در کف این رود به دنبال چه می گردد؟ !!! هیچ

زنـــدگـــی ، وزن نگاهی است که در خاطره ها می ماند شاید این حسرت بیهوده که بر دل داری

شعله گرمی امید تو را، خواهد کشت زنـــدگـــی درک همین اکنون است

زنـــدگـــی شوق رسیدن به همان فردایی است ، که نخواهد آمد

تو نه در دیروزی ، و نه در فردایی ظرف امروز ، پر از بودن توست

شاید این خنده که امروز ، دریغش کردی آخرین فرصت همراهی با ، امید است

زنـــدگـــی یاد غریبی است که در سینه خاک به جا می ماند

زنـــدگـــی ، سبزترین آیه ، در اندیشه برگ

زنـــدگـــی ، خاطر دریایی یک قطره ، در آرامش رود

زنـــدگـــی ، حس شکوفایی یک مزرعه، در باور بذر

زنـــدگـــی ، باور دریاست در اندیشه ماهی ، در تنگ

زنـــدگـــی ، ترجمه روشن خاک است ، در آیینه عشق

زنـــدگـــی ، فهم نفهمیدن هاست

زنـــدگـــی ، پنجره ای باز ، به دنیای وجود تا که این پنجره باز است ، جهانی با ماست

آسمان، نور، خدا ، عشق، سعادت با ماست فرصت بازی این پنجره را دریابیم

در نبندیم به نور ، در نبندیم به آرامش پر مهر نسیم پرده از ساحت دل برگیریم

رو به این پنجره ، با شوق ، سلامی بکنیم

زنـــدگـــی ، رسم پذیرایی از تقدیر است وزن خوشبختی من ، وزن رضایتمندی ست

زنـــدگـــی ، شاید شعر پدرم بود که خواند چای مادر ، که مرا گرم نمود

نان خواهر ، که به ماهی ها داد زنـــدگـــی شاید آن لبخندی ست ، که دریغش کردیم

زنـــدگـــی زمزمه پاک حیات ست ، میان دو سکوت

زنـــدگـــی ، خاطره آمدن و رفتن ماست لحظه آمدن و رفتن ما ، تنهایی ست

                            مـن دلــــم مـی خـواهــد قـدر ایـن خـاطــره را دریـابـیـم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: